بررسی تورش‌های رفتاری سرمایه‌گذاران در بورس اوراق بهادار تهران بر مبنای مدل معادلات ساختاری

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطۀ تورش‌های رفتاری کوتاه‌نگری، بهینه‌بینی، خوداسنادی، توان‌پنداری، دیرپذیری، ابهام‌گریزی با تصمیمات سرمایه‌گذاری سرمایه‌گذاران در بورس اوراق بهادار تهران است. تا در صورت مواجه شدن سرمایه‌گذاران با این نوع تورش­ها از انحراف در تصمیم‌گیری آنها جلوگیری کند. جامعۀ آماری، کلیۀ سرمایه‌گذاران (سهامداران) حقیقی بورس اوراق بهادار تهران است که از سال 1389 تا سال 1391 بررسی شده است. نمونۀ تحقیق با استفاده از فرمول کوکران 384 برآورد شده است. سپس با استفاده از رابطۀ همبستگی پیرسون و روش مدل‌سازی معادلات ساختاری، سعی شد تا صحت فرضیه‌ها آزموده شود. یافته‌های پژوهش نشان می­دهد، خطاهای ادراکی مطرح‌شده در پژوهش رابطۀ معناداری با تصمیمات سرمایه‌گذاری سرمایه‌گذاران دارد. نتایج پژوهش گویای آن است که بین تورش­های کوتاه­نگری، بهینه‌بینی، خوداسنادی، توان‌پنداری و دیرپذیری با تصمیمات سرمایه‌گذاری سرمایه‌گذاران در بورس تهران رابطۀ معناداری وجود دارد و تورش رفتاری ابهام‌گریزی به‌صورت مثبت و معناداری بر تصمیمات سرمایه‌گذاری سرمایه‌گذاران تأثیر ندارد.